Hoofdlijnen van het STOP-proces

Het proces start als het bevoegd gezag constateert dat er ergens in de toekomst nieuwe regelgeving nodig is. Dit kan een geheel nieuwe regeling zijn of een aanpassing van een bestaande regeling.

Om een regeling correct in werking te kunnen laten treden is het volgende nodig:

• De regeling-tekst;

• Bijbehorende informatieobjecten;

• Gerelateerde informatie, bijv. beslisbomen, annotaties, etc.

Opstellen in samenhang Tijdens het opstellen van de regeling zullen de tekst van de regeling, bijbehorende informatieobjecten en de gerelateerde informatie, geleidelijk hun definitieve vorm krijgen. Het is belangrijk dat dit in samenhang gebeurt om te borgen dat de nieuwe regeling als geheel in werking kan treden. Omdat aan het begin van dit proces meestal niet bekend is wanneer de regeling in werking zal treden, is iets anders dan de inwerkingtredingsdatum nodig om de samenhang te borgen.

Doel STOP gebruikt het doel om deze samenhang te borgen. Zodat bij het wijzigen van één onderdeel van de regeling (regeling-tekst, informatieobjecten en gerelateerde informatie) niet direct ook een nieuwe versie van de andere regelingen gemaakt hoeft te worden. Door bij elke versie van de onderdelen het doel aan te geven, is duidelijk welke onderdelen samen één regelingversie vormen. Waarbij alle onderdelen die gekoppeld zijn aan hetzelfde doel uiteindelijk op hetzelfde moment in werking zullen treden.

Integrale versie Om zoveel mogelijk aan te sluiten bij de besluitvormingsprocessen van decentrale overheden, waarbij gewerkt wordt met de complete regelgeving zoals die op een bepaald moment geldig zal zijn, is STOP voornamelijk gericht op het werken met integrale versies. Hierdoor is het mogelijk om gerelateerde informatie, die gebaseerd is op de volledige regelgeving, tegelijk met de regelgeving te ontwikkelen. Overigens ondersteund STOP ook de huidige juridische praktijk waarin uitsluitend gewerkt wordt met wijzigingen ten opzichte van bestaande regelgeving.

Tekstmodellen Vanuit de juridische praktijk worden er eisen gesteld aan de tekstuele structuur van een regeling. Binnen de standaard wordt hier invulling aan gegeven door twee tekst modellen die voorschrijven hoe regelingen gestructureerd moeten worden.

Om een regeling zeggingskracht te geven, moet het bevoegd gezag een besluit nemen over de regeling: de regeling wordt opgenomen in een besluit. Vervolgens wordt het besluit publiek gemaakt zodat iedereen hiervan kennis kan nemen. Een besluit kan voorafgegaan worden door een ontwerpbesluit.

Regelgeving in het besluit Het besluit beschrijft dus het instellen van een nieuwe regeling of het wijzigen van een bestaande regeling inclusief bijbehorende informatieobjecten. Er bestaan een aantal varianten om het instellen, wijzigen of vervangen van regelgeving op te nemen in een besluit. Bijvoorbeeld om een nieuwe regeling gefaseerd in werking te laten treden.

Renvooi Een nieuwe regeling en een nieuw of een vervangend informatieobject wordt geheel opgenomen in het besluit, een wijziging van een bestaande regeling wordt via het STOP-renvooimechanisme in het besluit opgenomen. Waarbij het besluit de nieuwe versie bevat met expliciet de wijzigingen ten opzichte van een vorige versie van de regeling.

Inwerkingtreding Als een besluit wordt gepubliceerd, hoeft de regeling waar het besluit over gaat niet meteen in werking te treden. Het besluit kan bijvoorbeeld aangeven dat de regeling pas per 1 januari in zal gaan. Maar het is ook mogelijk dat er helemaal geen inwerkingtredingsdatum in het besluit staat en dat het besluit van rechtswegen automatisch na een bepaalde periode in werking treedt of dat een apart besluit later de inwerkingtreding regelt.

De inwerkingtreding en andere geldigheidsinformatie is geassocieerd met het doel, en moet opgenomen worden in de tekst van het besluit. De standaard biedt ondersteuning voor vier verschillende inwerkingtredingsbepalingen, waaronder het regelen van de inwerkingtreding via een apart besluit.

Bekendmaking Het bevoegd gezag levert het besluit ter bekendmaking aan het bronhouderkoppelvlak van de Landelijke Voorziening Bekendmaken en Beschikbaarstellen (LVBB). De LVBB zorgt ervoor dat het aangeleverde besluit gepubliceerd wordt op Officielebekendmakingen.nl.

Alleen het juridisch relevante deel van het besluit wordt bekend gemaakt. Naast het besluit wordt ook consolidatie-informatie op basis van het doel meegeleverd en kan ook regeling-gerelateerde informatie worden meegeleverd, bijv. annotaties of beslisbomen. Deze informatie wordt niet bekendgemaakt, het is immers geen onderdeel van het juridische besluit. De regeling-gerelateerde informatie wordt, samen met de geconsolideerde versie van de regeling doorgeleverd naar andere landelijke voorzieningen zoals DSO-LV, de voorziening in het digitaal stelsel van de omgevingswet om omgevingsdocumenten te ontsluiten in het Omgevingsloket.

Consolidatie is het proces om uit de bekendgemaakte en in werking zijnde besluiten af te leiden wat op elk moment in de tijd de geldende regelgeving is. Als het besluit een nieuwe regeling betreft, bevat het besluit de volledige regeling. Alle vervolgbesluiten bevatten slechts wijzigingen. Het besluit betreft dan het aanpassen van een bestaande regeling. Indien een besluit voor bezwaar of beroep vatbaar is, kan dan alleen op de wijzigingen in de regeling bezwaar worden gemaakt.

Omdat besluiten elkaar niet altijd netjes chronologisch opvolgen, één besluit meerdere regelingen kan wijzigen, besluiten conditioneel in werking kunnen treden, besluiten met terugwerkende kracht in werking kunnen treden en een besluit voorgaande besluiten weer kan wijzigen is het ingewikkeld om te bepalen wanneer nu precies welke versie van een regeling geldig was/is.

De standaard zorgt er in principe voor dat de geconsolideerde regelgeving geautomatiseerd bepaald kan worden. Helaas is dat niet in elke situatie mogelijk, bijvoorbeeld als twee besluiten tegelijk dezelfde regeling wijzigen. Dit wordt samenloop genoemd. Het bronhouderkoppelvlak zal in die situatie aan het bevoegd gezag melden dat de geautomatiseerde consolidatie niet uitgevoerd kan worden. Het bevoegd gezag moet dan aangeven wat de oplossing van de samenloop is.

Via het bronhouderkoppelvlak kan het bevoegd gezag de consolidatie van regelingen en informatieobjecten uit bekendgemaakte besluiten op halen, om zo weer de basis te vormen van volgende (wijzigings-)besluiten.